தாய், Thai (The Mother Novel in Tamil)

தாய் – மக்சிம் கோர்கி எழுதிய நாவலின் தமிழாக்கம்

மக்சிம் கோர்கியின் ‘தாய்’ நாவல் ஒரு சமூகம் மாற்றத்தின் கதையைச் சொல்லும் ஆழமான இலக்கிய படைப்பு. புரட்சிகர எண்ணங்கள் பெருகும் ரஷ்யாவின் பின்னணியில் அமைந்த இந்த நாவல், தாயின் நேசம் மற்றும் தியாகத்தைப் பற்றி சொல்லும்போது, மறுபக்கம் சமுதாய நீதி மற்றும் வாழ்வை மேம்படுத்த விரும்பும் தொழிலாளர்களின் போராட்டத்தையும் விவரிக்கிறது.

நாவலின் மையக் கதாபாத்திரமான பவெல், தனது சமுதாயத்தின் வறுமை மற்றும் அநியாயத்திற்கு எதிராக போராடும் தொழிலாளர்களின் ஓர் இளம் தலைவராக உருவாகிறான். அவனது தாய், அவனை புரிந்துகொண்டு, அவனின் சுதந்திரக் கனவுகளுக்காக தியாகம் செய்ய முன்வருகிறாள்.

இது தாய்மையின் அற்புதத்தையும் புரட்சியின் சக்தியையும் கூர்ந்து ஆராயும் கதை. வாசகர்களை மனித அன்பின் ஆழத்திலும், சமூகத்தின் மாற்றத்திற்கான சாத்தியங்களில் மூழ்கடிக்கச் செய்கிறது.

புரட்சிகர இலக்கியத்தை விரும்பும் வாசகர்களுக்கான சிறந்த தேர்வாகும் ‘தாய்’ நாவல், சமூக மாற்றத்திற்கான சிந்தனை விதைக்க வல்லது.

இப்போது உங்கள் கைகளில் காப்பி பிடியுங்கள்!

Ragunathan was born in Tirunelveli in 1923. His elder brother T. M. Bhaskara Thondaman, a member of the Indian Civil Service was also a noted author. He was a student of and mentored by A. Srinivasa Raghavan.  He was jailed in 1942 for his participation in the Indian independence movement. He worked as a sub-editor in Dina Mani briefly in 1944 and later joined the literary journal Mullai in 1946. His first novella Puyal was published in 1945. His first noted work was the literary criticism ‘Ilakkiya Vimarsanam’ (1948). He followed it up with the novel Panchum Pasiyum in 1951. It was translated into Czech and sold 50,000 copies within weeks of publication.  Ragunathan was a friend and associate of the Tamil writer Pudhumaipithan. After Pudhumaipithan’s death in 1948, Ragunathan collected and published many of his works. In 1951, he published a biography of his friend. In 1999 he published Pudumaippithan kathaigal: sila vimarsanangalum vishamangalum (lit. Pudumaippithan’s stories – some criticisms and some mischiefs). It was a follow-up to his 1951 biography and a detailed defence of Pudhumaipithan against the allegations of plagiarism levelled by his contemporaries like P. G. Sundararajan.